تحلیلی بر خوانش مخاطبان از فضای شهری (مطالعه موردی ساکنان قدیمی محله تجریش)

فضای شهری را می‌توان متنی حامل معانی تصور کرد که خوانندگان، کاربران آن هستند. از میان نظرات مطرح در برخورد با مقوله معنا در متن، علم هرمنوتیک و خصوصاً رویکرد مخاطب محور در این مقاله مورداستفاده قرارگرفته است. هدف از این مقاله خوانشی بر میدان تجریش از دیدگاه یک گروه از مخاطبان آن (ساکنان قدیمی محله تجریش) است. در پی این خوانش معیارهایی برای ایجاد فضای شهری مطلوب متکی بر شناخت مخاطبان به دست می­آید. روش تحقیق این پژوهش، روش کیفی با استفاده از «تئوری زمینه‌ای» است. در این روش با استفاده از اطلاعات به‌دست‌آمده از مصاحبه عمیق و رمزگشایی آن‌ها، به تحلیل این اطلاعات می‌پردازد که درنتیجه به دو شریان اصلی هویتی و زندگی دست می­یابیم و در جمع‌بندی با روش تئوری تعادل نکات مثبت و منفی شناسایی و با دسته‌بندی آن‌ها به معرفی دقیق مشکلات و ارائه راهکارهای پیشنهادی می‌رسد.